Mijn reis door Suriname in de zomer van 2025

31 mei 2025

Toen ik deze zomer besloot de platgetreden paden te verlaten, koos ik voor een bestemming waar ik nog nooit was geweest: Suriname. Een land waar Nederlands wordt gesproken, maar dat qua sfeer, cultuur en natuur een wereld op zich is. Het werd, na het online aanvragen van mijn reisdocumenten entry fee en ICF, een reis vol warmte, verhalen, junglegeluiden en onverwachte ontmoetingen. Wat begon als een zomervakantie, werd een innerlijke ontdekkingsreis.

Een stad vol ziel, geschiedenis en ritme

Mijn avontuur begon in Paramaribo, de hoofdstad die voelt als een grote dorpskern met wereldse charme. Wat me meteen opviel, was de culturele diversiteit die overal zichtbaar en voelbaar is. In één straat passeer je een moskee, een synagoge, een hindoeïstische tempel en een katholieke kerk. Het is niet alleen bijzonder. Het is het bewijs dat samenleven in harmonie hier écht mogelijk is.

Ik logeerde in een sfeervol guesthouse in een oud koloniaal pand aan de Waterkant. Elke ochtend werd ik wakker met het gezang van vogels, het geroezemoes van de markt en het ritselen van palmen in de wind. Wandelend door de stad bezocht ik Fort Zeelandia, een plek vol geschiedenis en tegelijkertijd een platform voor kunst en cultuur. In de Palmentuin vond ik schaduw onder hoge koningspalmen terwijl kinderen speelden en ouderen kaartten.

's Avonds at ik bij een klein Javaans eettentje, waar de eigenaresse me spontaan uitlegde hoe ze haar bami maakte. Eten in Suriname is bijna een spirituele ervaring. De smaken zijn intens, kruidig, troostend. Alles wordt met aandacht bereid én gedeeld.

Proef de smaken van Suriname

Wat de Surinaamse keuken bijzonder maakt, is de samensmelting van invloeden: Javaanse nasi en saoto, Hindoestaanse roti, Creoolse pom, Chinese tjauw min en inheemse gerechten met cassave en vis. Elk gerecht vertelt het verhaal van een bevolkingsgroep, een migratiestroom of een gedeeld verleden.

Ik volgde een kookworkshop bij een lokale vrouw in Commewijne. We bereidden moksi alesi, een gerecht van rijst, zoutvlees, bonen en groenten, terwijl ze vertelde over haar familiegeschiedenis. Het raakte me hoe belangrijk eten is als drager van herinnering, identiteit en verbinding.

Woud, water en wijsheid

Na een paar dagen trok ik richting het binnenland. De tocht naar de lodge was een belevenis op zich. Met de auto over rode zandwegen, vervolgens met de korjaal (houten boot) over de rivier langs dorpen en eindeloze jungle. De lodge lag midden in het regenwoud, omringd door natuur in haar puurste vorm.

Overdag maakten we wandelingen met een gids die elk blad en elke vogel kende. 's Avonds luisterden we naar verhalen van de Marrons, nakomelingen van gevluchte slaven die diep in het binnenland hun eigen gemeenschappen stichtten. Ze leven dicht bij de natuur en combineren Afrikaanse tradities met Surinaamse invloeden.

Wat me het meest raakte was de rust. Geen internet en geen haast. Alleen het ritme van de rivier, de roep van apen in de verte, en de sterrenhemel die zich elke avond als een koepel boven me opende.

Veelkleurige diepgang

Suriname is niet alleen een bestemming voor natuurliefhebbers, maar ook voor wie geïnteresseerd is in spiritualiteit en cultuur. Ik bezocht een Winti-ritueel, een Afro-Surinaamse religieuze ceremonie die draait om respect voor de natuur, voorouders en spirituele krachten. De dans, de muziek, de kleuren, het was indrukwekkend, intens en verrassend open voor buitenstaanders.

In het district Commewijne bezocht ik ook voormalige plantages. Daar werd de koloniale geschiedenis tastbaar. Tussen de overwoekerde gebouwen en oude fabriekstorens voelde ik zowel verdriet als bewondering. Suriname dwingt je om de geschiedenis onder ogen te zien, maar doet dat met nuance en respect.

Wat deze reis me echt gaf

Suriname gaf me meer dan een vakantie. Het gaf me nieuwe perspectieven. Ik leerde loslaten, écht luisteren, en vertragen. Ik vond verbinding in gesprekken met onbekenden, in gedeelde maaltijden, en in het besef dat we allemaal onderdeel zijn van iets groters.

Ik kwam thuis met souvenirs, maar vooral met herinneringen die zich niet laten vastleggen op foto’s. Een lach in een Marrondorp. Het gevoel van warme regen op mijn huid. De smaak van vers geplukte mango. En een innerlijke rust die ik al lang niet meer had gevoeld.

Suriname is geen bestemming voor wie enkel wil afvinken. Het is voor de reiziger die durft te voelen, te ontdekken en zich open te stellen. En geloof me: het land laat je niet onberoerd.